برای کمک به تشخیص اختلال اضطراب فراگیر، پزشک یا متخصص سلامت روان ممکن است:

 

یک معاینه فیزیکی انجام دهد تا علائمی که اضطراب ممکن است با داروها یا یک بیماری زمینه‌ای مرتبط باشد را جستجو کند.

 

در صورت مشکوک بودن به بیماری، آزمایش خون یا ادرار یا آزمایشات دیگر را تجویز کند.

 

سوالات مفصلی در مورد علائم و سابقه پزشکی بپرسد.

 

از پرسشنامه های روانشناختی برای کمک به تعیین تشخیص استفاده کند.

 

از معیارهای فهرست شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی استفاده کند.

 

رفتار

تصمیمات درمانی بر این اساس است که چگونه اختلال اضطراب فراگیر به طور قابل توجهی بر توانایی  عملکرد در زندگی روزمره تأثیر می گذارد. دو درمان اصلی برای اختلال اضطراب فراگیرT روان درمانی و دارو هستند. ممکن است از ترکیب این دو بیشترین بهره را ببرید. ممکن است کمی آزمون و خطا طول بکشد تا بفهمید کدام درمان بهترین کارآمدی را دارد. 

 

 

روان درمانی

 

همچنین به عنوان گفتگو درمانی یا مشاوره روانشناختی شناخته می شود، روان درمانی شامل کار با یک درمانگر برای کاهش علائم اضطراب است. درمان شناختی رفتاری مؤثرترین روش روان درمانی برای اختلال اضطراب فراگیر است.

 

به طور کلی یک درمان کوتاه مدت، درمان شناختی رفتاری بر آموزش مهارت‌های خاص برای مدیریت مستقیم نگرانی‌ها و کمک برای بازگشت تدریجی به فعالیت‌هایی که به دلیل اضطراب از آن‌ها اجتناب کرده‌اید، متمرکز است. از طریق این فرآیند، علائم با پیشرفت اولیه خود بهبود می یابد.

 

داروها

انواع مختلفی از داروها برای درمان اختلال اضطراب فراگیر استفاده می شود، از جمله موارد زیر. با پزشک خود در مورد مزایا، خطرات و عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید.

 

داروهای ضدافسردگی. داروهای ضد افسردگی، از داروهایی که در دسته بندی های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) و مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI)، خط اول درمان دارویی هستند. نمونه هایی از داروهای ضد اسیدی که برای درمان اضطراب فراگیر استفاده می شود عبارتند از: اسیتالوپرام (Lexapro)، دولوکستین (Cymbalta)، ونلافاکسین (Effexor XR) و پاروکستین (Paxil، Pexeva). پزشک همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی دیگری را توصیه کند.

• بوسپیرون. داروی ضد سرطان به نام بوسپیرون ممکن است به طور مداوم استفاده شود. داروهای ضد سرطان معمولاً چند هفته طول می کشد تا کاملاً مطمئن باشد.
• بنزودیازپین در شرایط محدود، در شرایط محدود، پزشک ممکن است بنزودیازپین را برای تسکین علائم اضطراب تجویز کند. این مسکن ها معمولاً فقط برای تسکین اضطراب حاد به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند. از آنجایی که آنها می توانند ایجاد عادت کنند، این داروها در صورت داشتن مشکل با سوء مصرف الکل یا مواد، انتخاب خوبی نیستند.

   

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در حالی که اکثر افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی برای کنترل اضطراب به روان درمانی یا دارو نیاز دارند، تغییر سبک زندگی نیز می تواند تفاوت ایجاد کند. در اینجا کارهایی است که می توانید انجام دهید:

 

فعالیت بدنی خود را حفظ کنید. یک برنامه روتین ایجاد کنید تا بیشتر روزهای هفته از نظر بدنی فعال باشید. ورزش یک کاهش دهنده استرس قوی است. ممکن است خلق و خو را بهبود بخشد و کمک کند سالم بمانید. به آرامی شروع کنید و به تدریج میزان و شدت فعالیت های خود را افزایش دهید.

• خواب را در اولویت قرار دهید. هر کاری می توانید انجام دهید تا مطمئن شوید که به اندازه کافی می خوابید تا احساس آرامش کنید. اگر خوب نمی خوابید، به پزشک مراجعه کنید.
• از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید. تکنیک های تجسم، مدیتیشن و یوگا نمونه هایی از تکنیک های آرام سازی هستند که می توانند اضطراب را  کاهش دهند.
• غذای سالم بخورید. تغذیه سالم – مانند تمرکز بر سبزیجات، میوه ها، غلات کامل و ماهی – ممکن است با کاهش اضطراب مرتبط باشد، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
• از مصرف الکل و داروهای تفریحی خودداری کنید. این موارد می تواند اضطراب را بدتر کند.
• سیگار را ترک کنید و نوشیدنی را قطع یا ترک کنید. هم نیکوتین و هم کافئین میتوانند اضطراب را بدتر کنند.
•  

طب جایگزین

چندین داروی گیاهی به عنوان درمان اضطراب مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج معمولا مخلوط هستند و در چندین مطالعه افراد هیچ فایده ای از استفاده از آنها گزارش نمی کنند. تحقیقات بیشتری برای درک کامل خطرات و فواید مورد نیاز است.

 

برخی از مکمل های گیاهی، مانند کاوا و سنبل الطیب، خطر آسیب جدی به کبد را افزایش می دهند. مکمل‌های دیگر، مانند گل ساعتی یا تیانین، ممکن است اثر آرام‌بخشی داشته باشند، اما اغلب با محصولات دیگر ترکیب می‌شوند، بنابراین تشخیص اینکه آیا به علائم اضطراب کمک می‌کنند یا خیر، دشوار است.

 

قبل از مصرف هر گونه داروی گیاهی یا مکمل، با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که آنها بی خطر هستند و با داروهایی که مصرف می کنید تداخل ندارند.

 

 

مقابله و حمایت

برای مقابله با اختلال اضطراب فراگیر، کارهایی که می توانید انجام دهید در اینجا آمده است:

 

به برنامه درمانی خود پایبند باشید. داروها را طبق دستور مصرف کنید. قرار ملاقات های درمانی را حفظ کنید. مهارت هایی را که در روان درمانی یاد می گیرید، تمرین کنید. می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند، به خصوص در مصرف دارو.

• اقدام. با متخصص سلامت روان خود کار کنید تا بفهمید چه چیزی شما را مضطرب می کند و به آن عمل می کنید.
• رهایش کن. روی نگرانی های گذشته تمرکز نکنید. آنچه را که می توانید در لحظه حال تغییر دهید و بگذارید بقیه مسیر خود را طی کنند.
• چرخه را بشکنید. زمانی که احساس اضطراب می کنید، یک پیاده روی سریع انجام دهید یا به یک سرگرمی بپردازید تا ذهن خود را از نگرانی ها دور کنید.
• اجتماعی باشید. اجازه ندهید نگرانی ها شما را از نزدیکان یا فعالیت های لذت بخش منزوی کند. روابط اجتماعی و مراقبتی می تواند اضطراب را کاهش دهد.
• به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به خطر بپیوندید. در اینجا، می توانید شفقت، درک و تجربیات مشترک را بیابید. ممکن است گروه های حمایتی را در در اینترنت بیابید.

   

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است به پزشک مراجعه کنید یا ممکن است پزشک شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• هر گونه علائمی که تجربه کرده اید، از جمله زمانی که آنها رخ می دهند، به نظر می رسد چه چیزی آنها را بهتر یا بدتر می کند و اینکه چقدر بر فعالیت های روزمره تأثیر می گذارد، مانند کار، مدرسه یا روابط.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله موارد مهم اصلی یا رویدادهای استرس زندگی که در نهایت با آنها برخورد کرده اید و هر گونه آسیبی را که در گذشته داشته اید.
• اطلاعات پزشکی، از جمله سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی که در آنها تشخیص داده شده اید.
• هر گونه دارو، ویتامین، گیاه دارویی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی
• سوالاتی که باید از پزشک یا متخصص سلامت روان بپرسید

برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• محتمل ترین دلایل من چیست؟
• مسائل احتمالی یا مشکلات جسمی دیگری وجود دارد که می تواند باعث یا تشدید اضطراب من شود؟
• آیا به آزمایش خاصی نیاز دارم؟
• چه درمانی را توصیه کنید؟
• آیا باید به روانپزشک، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان مراجعه کنید؟
• آیا دارو کمک می کند؟ آیا برای دارویی که تجویز می کنید جایگزین عمومی وجود دارد؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول ملاقات دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک یا متخصص روان احتمالاً از سلامت شما خواهد پرسید. آماده پاسخگویی به آنها باشید. سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• علائم چیست؟

   

  در مورد چه چیزهایی تمایل دارید نگران باشید؟

   

  آیا علائم با فعالیت های روزانه شما تداخل دارد؟

   

  آیا به دلیل اضطراب از چیزی اجتناب می کنید؟

   

  آیا احساس اضطراب شما گهگاهی یا مداوم بوده است؟

   

  اولین بار چه زمانی متوجه اضطراب خود شدید؟

   

  آیا به نظر می رسد چیز خاصی اضطراب شما را تحریک کند یا آن را بدتر کند؟

   

  به نظر می رسد چه چیزی باعث بهبود احساس اضطراب شما می شود؟

   

  در صورت وجود، چه شرایط جسمی یا روانی دارید؟

   

  اخیراً یا در گذشته چه تجربیات آسیب زا داشته اید؟

  آیا خویشاوندان خونی مبتلا به اضطراب یا سایر بیماری های روانی مانند افسردگی دارید؟

•